CAP D'OBRA HELOISE SUS LA LUCHA PEL LARZAC
1- De qu'es la lucha pel Larzac ?
La lucha pel Larzac foguèt un moviment de desobeissança civila, non-violenta, contra l'extension d'un camp militar sus lo Larzac. Durèt un dezenat d'annadas, de 1971 a 1981.Aquèla lucha s'acabèt amb una victoria dels païsans quora Francés Mitterand venguèt président e daissèt tombar lo projècte.
Lo 11 octobre 1970, pendent un congrès de l'UDR, Andrés Fanton secretari d'Estat a la Defensa Nacionala, lo projècte d'una extension del camp militar foguèt evocat.
Lo deputat Delmas, en plèna campanha electorala per l'UDR declara dins lo jornal del 6 de mars 1971 " […]Pour Millau, qui a du mal à survivre, l'extension du camp est sans doute la dernière chance [...]".
La lista electorala UDR ont lo projècte d'extension es evoquat remporta las eleccions municipalas del 14 e 21 mars.
Lo 28 d'octobre 1971, Michel Debré ministra de la defensa nacionala, annoncia a la television la decision d'agrandir lo camp del Larzac que seria bèl de 3000 a 17000 ectars.
Aquèl projècte necessitaria l'expropriacion casi totala de lors tèrras las familhas d'agricultors.
L'agrandiment del camp militar es jostengut per mantuns arguments e mantunas demandas:
- Util a la defensa nacionala.
- Aponduda d'un aport economic positiu a la region del Larzac.
- Amelioracion de l'electrificacion rurala, de l'aduccion de l'aiga.
- Saturacion de capacitat d'acuèlh dins los camps militars.
- Necessari d'aver una força militara a proximtat del platèu d'Albion.
Las primièras contestacions se fan en Avairon, puèi los païsans romèguan de mai en mai, las luchas e las mobilisacions començan...
Lèu lèu, los notables locals se mobilisan en esperent poder aver una solucion a l'amiabla, maos los païsans son dejà dins lors idèas de revoltas.
La primièra bèla manifestacion se passa lo 6 de novembre 1971 a Millau ont 60004,6 personas se rendan a l'apèl de las federacions departamentalas dels sindicats d'expleitants agricols (FDSEAS).
Los païsans que defendèran lors tèrras èran totes diferents, anavan dels joves agricultors, cap als vièlhs qu'avian las tèrras dempuèi tres generacions.
Lo 7 de novembre 1971, l'evesque de Rodez prend posicion contra l'espandiment del camp, las institucions catolicas venan un sostèn dins aquèla lucha !
Lo 28 de mars 1972, 103 païsans (sus 107 concernits) signan un contracte que se ditz "Lo jurament dels 103" dins lo quin es ditch que los agricultors demoraran solidaris dinc aquèsta lucha "Pas un agricultor sera cassat contra son grat", article 11. Dins aquèl jurament, s'engatjan a menar d'accions non-violentas, jostengut per de sindicats, de partits politics e autres, aquel moviment ven local e lèu nacional.
Per la fièsta nacionala lo 14 de julh 1972, 20 0006 personas e 70 tractors manifestan a Rodez.
2- Los partisans de la lucha
D'accordi de païsans luchan per lors tèrras, mas pas sonqu'eles, als païsans se van apondre de militants primièrament, puèi, d'esquerristas, qualques maoïstas, d'obrièrs e de sindicats de la CFDT (Confederacion francesa democratiqua del trabalh). Un unenc partir politic, lo partit socialist unificat, mai qualques representents de la ligua comunista.De nacionalistas occitans son presents per protestar contre contra un "genocida cultural occitan".
La lucha pel Larzac ven una causa nacionala quora los cabeluts e los hippis venan s'apondre, mas eles son mens tocats per la causa, es mai per anar los jostenir e grossir los rangs de lucha.
3- Los moviments de liberacion raligats
Lo Moviment Desarmament, Patz e Libertat (MDLP) que revendicava l'amor libre amb las nombrosas femnas nudas serà quand meme un choc cultural important amb los païsans del platèu.Lo Larzac s'es tanben inscrich dins la revolucion sexuala en França puèi que de nombrosas feministas (dont lo Moviment per la Libertat de l'avortament e de la contracepcion MLAC) prènan part a la resistancia.
Los luchaires pel moviment del Larzac començan de far força parlar d'eles, dins lo jornal Le Monde, lo 25 d'agost 1973 lo gros titre serà: "Le Larzac, vitrine de la contestation".
4- Los rassamblament del Rajal del Guorp
Tot aquel mescladis de personas, foguèt rassemblat lo 25 e 26 d'agost 1973 al luoc dich Rajal del Guorp, que compausa una marcha sus lo Larzac organisada pels païsans cap al Rajal del Guorp qu'es en fach un circ natural dolomitic al nord-oest de la Cavalaria.Entre 60 0006 e 100 000 personas presentas venan de totas las regions de França e d'Europa per far pel primièr cop una marcha cap al Larzac.
Un bon nombre de personas far de discors e legissan de comunicats sus lo podium, de representants de luchas revolucionaras del chili, d'Itàlia, de Grèça ect.. expriman lor solidaritat pel biais d'un interpète.
Los servicis de polissia foguèran d'accions minimalas , i aguèt solament un elicoptèr de la gendarmaria que susvolèt lo rassamblament.
Un an mai tarn, lo 17 e 18 d'agost 1974, encara mai de monde se mobilisa per lo Rajal del Guorp, un segon cop, mai de 100 000 personas se mobilisan per se rendre sul platèu per la fèsta de las sègas. Pendent aquèla mobilisacion, Francés Mitterand serà aqui, e se farà calhavar per de militants maoïstas que contèstan sa presencia..
Lo 13 e lo 14 1977 d'agost se farà un autre recampament de 50 000 personas a pauc près, encara al Rajal del Guorp, seguit d'un desfilat d'un centenat de tractors !
A mai dels rassamblaments per protestar, qualques concerts son faches, coma lo de Graeme Allwright en 1973 que balharà mai tran una cançon sonada "LARZAC 1975". Lo fénomèn serà meme nomenat per José Bové lo "Woodstock francés"!
5- Caminada cap a Paris
Lo 25 d'octobre 174, un tropèl de seisanta fèdas es condusit per de païsans del Larzac sus las pelenas del Champ-de-Mars a Paris.Quand los païsans foguèran questionats, pretextèran als policièrs lo tornatge d'una publicitat per de Roquefort.
Lo 26 de decembre 1972, una signatura es facha coma que los 13500 ectars del Larzac son declarats d'utilitat publica, a partir d'aqui, lo colectiu monta a Paris.
La caminada comença lo 7 de genièr 1973, malgrat las interdiccions de manifestar, la caminada s'arrèsta a Rodez, St-Flour, Clermont-Ferrand, Nevers e Orleans per a cada cop rescontrar los comitats d'acuèlh, tenir de reunions, de conferencias de prèmsa, en gros far conèisser e parlar de lor causa, abans que l'expulsion siague facha.
A Orlean, los CRS blocan l'accès dels 26 tractors, pendent una setmana. Raymond Lacombe (president de la FDSEA d'Avairon) vol renonçar dabans los policièrs, mas Bernard Lambert, ancian deputat MRP (representant lo corant dels païsans-trabalhaires) lors trapa d'autres tractors prestats per de païsans de las environas per que poscan acabar lor caminada.
Lo 2 de decembre 1978, se passa la MAI GRANDE MANIFESTACION DE L'ANNADA, 18 païsan marchan 710 km en 25 arrèst dempuèi lo Larzac. Tot lo long seràn jostengut per de païsans e de ciutadans que los an albergats. A lor arrivada, 40000 personas desfilan a las portas de Paris per que los centre èra blocat per los CRS.
En aquèsta manifestacion, recoltaràn una promessa de Francés Mitterand, la promessa de "ne pas les oublier".
Lo 27 de novembre 1980, 74 membras de mantunas familhas del Larzac, montats per una accion a la Torn Eiffel, campan sus lo Cam de Mars, mas 5 jorns mai tarn son expulsats.
6- La jaça de la Blaquièra
La jaça de la Blaquièra es una data importanta dins la lucha del Larzac.L'elevaire de fèdas Auguste Guiraud avià una jaça en roïna sus sa proprietat ont devià èsser expropriat amb sa familha.
Amb l'ajuda de l'Associacion per la promocion de la cultura del Larzac (APAL), decidis de ne construsir una novèla. Lo 10 de junh 1973, pausan la primièra pèirra en seguissent lo plan, mas sens permés de construsir. A partir d'aqui, de nombroses benevols vènan per ajudar, l'APAL decidis de ne pagar qualques unes 5 francs la jornada. Malgrat qualques conflictes entre los trabalhaires e los elevaires, la jaça es acabada lo 3 de febrièr 1974, e inougruada lo 16..
7- Fin de lucha
En mai 1980, la cors de cassacion anula las 66 procedura d'expropriacion. En seguir, lo 10 de mai 1981, Francés Mitterand es elegit president, pendent lo conselh dels ministres, declara lo projècte pel camp militar pel Larzac abandonat !En ensatjant de favorisar las novèlas tecniquas d'expleitacion, los païsans trapan de mejans de se desrepartir los 6300 ectars de terras a expleitar. De comissions son mèsas en obra per se relegar las terras e se ne'n plan occupar.
Fin finala podèm dire que quin que siague, los 103 o los agricultors de trop, las terras s'arrestèran pas d'èsser expleitadas !
Il n'y a pas de commentaire sur cette page.
[Afficher commentaires/formulaire]