Faire dançar los lops tèxt de Max Rouquette , L'autbòi de nèu, Verd Paradis
Mèstre Albarèda es un jogaire d'autbòi ; Un vèspre, en tornant d'una fèsta, se pèrd dins la nèu en travaersant lo Larzac. S'avisa lèu qu'es seguit d'un escach de lops. Omença per los téner a distància en alucant los fuòlhs de sa musica. Quand tot es cremat, los lops se tòrnan sarrar.
Lents e segurs los lops se sarravan sempre un pauc mai e l'òme los ausissiá coma lo pastre entend los passes de sas fedas. Tornamai èra temps de faire quicòm. Una votz tindava au fins fons de son ausidor : « Pas qu'amb son autbòi, fariá dançar los lops ! » ...Faire dançar los lops ! Quanta idèa bajòca ! Mas l'alen de la feruna èra sus son copet reversinat. Loos fuòlhs totes avián cremat, lutz roginosa sus la nèu. Los dets de l'òme au travèrs de la saca toquèron lo long clamèl…
Tirèt l'autbòi. Èra gelat e se pausèt sus sas bocas coma de gèu…
Es antau qu'au còr de la nuòch aclapada de patz e de nèu, l'autbòi de Mèstre Albarèda estripèt subran lo gèu e gisclèt dins la tenèbra un cant agut e poderós que s'enaucèt fins qu' a las nívols.
Se trapa aqui
Il n'y a pas de commentaire sur cette page.
[Afficher commentaires/formulaire]