Los dos Empèris crestians de l'Edat Mejana nauta

Leiçon dos Empèris crestians de l'Edat mejana


I/ L’Empèri bizantin
L'Empèri bizantin (dorsièr1) se vòl l'eiretièr del grand Empèri roman. Per sas conquistas, l'emperaire Justinian (527-565) balha a l'empèri son espandiment lo mai larg. Recampa las leis romanas, adaptadas en lenga grèga (lo Còdi justinian). La capitala, Constantinòple, mescla las construccions grègas, romanas e crestianas.

Considerat coma lo representant de Dieu sus Tèrra, l'emperaire es coronat pel patriarca de Constantinòple (doc.3). Aquel empèri dura gaireben mila ans, fins en 1453.

II/ L’Empèri carolingian
En Occident (dorsièr 2), lo rei del pòble franc Carlamagna (768-814) torna bastir un empèri per sas conquistas. I impausa lo cristianisme. A Roma, lo papa ne fa son aligat e lo corona emperaire en l'an 800. Lo designa aital coma lo successor dels emperaires romans.

Carlamagna installa sa capitala a Ais la Capèla, ont fa bastir un palais ample. Manda los missi dominici susvelhar los gaireben tres cents comtes de son empèri e recampa regularament assembladas. Las decisions presas son escrichas en latin. Son empèri es partejat en 843 entre tres de sos pichòts-filhs. (doc 2).

III/ Doas Glèisas crestianas:
Los dos empèris son crestians (doc.1 e dorsièr3). Coronats pels personatges lo mai importants de lor Glèisa, los dos emperaires evangelizan las populacions conquesidas. Fan tanben bastir de glèisas grandas, coma la capèla del palais d'Ais la Capèla o la glèisa Santa Sòfia a Constantinòple.

Mas se partejan las meteissas creissenças, los crestians d'Orient e los crestians d'Occident adoptan practicas diferentas. En mai lo papa, a Roma, e lo patriarca de Constantinòple s'opausan. En 1054, un schisme se produsís. La Glèisa es partejada en dos, la Glèisa latina dirigida pel papa en Occident e la Glèisa ortodòxa dirigida pel patiarca de Constantinòple, en Orient.

---