Joan Frederic Brun

Joan Frederic Brun es nascut en 1956 a Montpelhièr

S'interessa dès l'adlolecencia a l'Occitan, comencèt a publicar d'òbras tre 1979, aquo lo permettra de rescontra rapidament d'autors Occitans conneguts coma Max Roqueta e Bernat Manciet. En 1974, commencèt a collaborar amb la resvista d'OC.

Joan Frederic Brun èra forca procha d'Argelièrs d'Erau e Max Roqueta a estat tamben lo fondator d'una associacion Amistats Max Roqueta per far conéisser l'òbra d'aquel grand escrivan Occitan. A tamben réalisat un siti internet que se sonna "Montpelhièr l'occitana" que visa a presentar l'occitan Montepelhierenc. Créa tamben un siti en inglès per far conneiser la cultura Occitana. Dempuèi decembre 2008, Joan Frederic Brun es tamben devengut president del "PEN-club de lenga d'òc" que consiti a "rassemblar d'escrivans de totes paisses attacats a las valors de patz, de tolérencia e de libertat".

Es secretari de la Societat Internacionala d'Emoreologia Clinica e s'interèssa activament a l'espeleologia.

---

Extratch de texte : Estius e Secaresas n°21-1

Coma denant la nuòch
tot comborit de gana
quauque sòmi de grana
se'n vai per lo cèl vuòg...

Tanben bastir pagana
en la blavor dau puòg
conca d'argèli cuòch
quauque passion sotrana...

Tèrra e cèls de clartat
salabror d'una espèra
flambor de son rebat:

doléncia e caitivièr
eternament supèra
lo tieu amor parièr...

---

Aqueste poèma mostra que l’Occitania es bèla amb « son blau dels collinas » malgrat la soffranca dels pauras, la bautat mainten l’esperencia. La soffrancia e la misera son surmontats. A la darrièra linha, Joan Frederic Brun parla segurament de son amor. Aquel poeme es lo contraste entre la bautat de la tèra e la soffrencia e la misera.

Philéas

---