Extrach en occcitan de C?stasolana

Retorn

... Quand durbigu?t los u?lhs, i avi? benl?u cent ans qu'?ra aqui, benl?u una minuta, un ?r fresquet i baisava la gauta e lo fr?nt. La nu?ch davalava do?ament. Ara i avi? pas pus de t?rra. La t?rra ?ra dins son esquina, se pens?t que coma un gigant, amb sas espatlas ont la sentissi?, la portava sol. Era detr?s. C?stasolana ?ra sol a la cara dau c?u. Vegu?t de fu?cs s'alucar dins lo grand gorg de l'?r, o tremolar coma de ciris de penitents o de romieu caminant dins l'escur cap a quauque nadal celestial. Era aqu? sol davant la nu?ch coma Dieu quand l'aguet facha. Sol e sens mans p?r lo distraire de son eternitat.
Ara s'?ra calada la campana. Montava de ras de la t?rra un t?unhe bronzinament, montava coma un fum amb de rebats de lutz, montava fins qu'a romplir la nu?ch. ?ra coma l'alen seren dau mond. ?ra lo sieu alen, l'alen de sa vida solit?ria dins lo c?u sens fin. Tot lo c?u tremolava d'aquel c?r umil coma aquel dels grilhs de l'estiu e aqu? ?ra l'alen de C?stasolana. E son esperit ?ra au centre d'una r?da lusenta ont l'estelum virava coma un vaiss?l que gira e vai s'aprefondir.
Quand la mi?ja nu?ch agu?t rendut lo b?sc a la sauvatgina que se s?na de lu?nh dins l'escur C?stasolana finigu?t. Beluquejava lo c?u de totes sos fu?cs. La t?sta de l'?me ?ra una p?ira entra las p?iras.
Lo vent jogava amb sos peus....

---