Succèda al cap de la Senhariá a la mòrt de son fraire Guilhem III de Montpellier alentorn 1068.
Aprèp sa mòrt alentorn de 1085, son son fils Guilhem V de Montpelhièr que li succedera.
texte clement
Guilhèm VII de Montpelhièr
Guilhèm VII de Montpelhièr nascut cap a 1130 al castèl de Galhargues,[1] foguèt senhor de Montpelhièr (1149 a 1172) puèi senhor d'Aumelàs a partir de 1168. Èra lo filh ainat de Guilhèm VI e de sa molhèr Sibilla de Mataplana.Cap a l'atge de 15 ans en 1146, eiretèt de la Senhoriá de Montpelhièr de son paire jol tutoratge de sa grand, Ermessenda de Melgueil. Acompanhèt son paire als sètges d'Almeria e de Tortosa. En 1135-55 foguèt presonièr de Ramon V de Tortosa. En 1156 esposèt Matilda de Borgonha, filha de Uc II, Duc de Borgonha. En 1159-60 lutèt contra lo Comtat de Tolosa, al costat dels catalans e els angleses, e prenguèt Caors.
Aculhiguèt lo papa Alexandre III de Montpelhièr en 1162 e en 1165 e foguèt defendut per aqueste contra las pretensions dels genoveses, que aspiravan al monopòli de la navegacion d'autura en Mediterranèa occidentala. Aquò menèt Montpelhièr a s'aligar amb Pisa. Guilhèm VII tombèt malaut en 1171 e faguèt son testament lo jorn de la Sant Miquèl (29 de setembre de 1171), designant son fraire Gui Guerrejat e Joan de Montlaur, avesque de Magalona, coma tutors de son jove filh. Defuntèt saique en 1172.